Hoe praat je met jonge kinderen over de oorlog in Oekraïne?
Konnektit leden Erik de Soir en Lies Scaut schreven na de aanslagen van 2016 het boek "moet ik nu bang zijn?" om kinderen te helpen met angst en terreurdreiging om te gaan.
Dit boek is actueler dan ooit met de oorlog in Oekraïne.
Lies geeft enkele tips omtrent de wijze waarop we met kinderen kunnen communiceren over de oorlog in Oekraïne.
Hoe praat je met een kind over de oorlog?
Hoe reageer je als ouder wanneer kinderen je aanspreken over gewelddadige beelden die ze op tv zien?
Basisregel: Wees eerlijk
Verzin geen verhalen en ontken de situatie niet.
Kinderen weten wat ze gezien hebben en willen antwoorden. Anders slaat hun fantasie op hol.
Hoe praat je over oorlog zonder hen bang te maken?
Vertel hen dat ze hier in België geen reden hebben om bang te zijn.
Oekraïne ligt meer dan 2 dagen rijden met de auto van België verwijderd.
Oorlog is voor kleine kinderen een ‘abstract begrip’. Misschien begrijpen ze de term ‘ruzie’ beter.
Twee landen die ruzie maken omdat het ene land baas wil zijn in het andere land.
Veel mensen vluchten omdat ze niet willen dat ze een andere baas krijgen.
Hou het ook heel simpel en stel hen gerust door te vertellen dat heel de wereld meehelpt om die ruzie te beëindigen en de mensen die nu gevlucht zijn te helpen.
Mogen ze naar oorlogsbeelden kijken?
Uiteraard, maar kijk samen.
Kies voor beelden die geschikt zijn voor kinderen. Karrewiet bijvoorbeeld filtert de beelden en past het journaal aan de kinderwereld aan.
Toon hen ook positieve beelden van bijvoorbeeld de inzamelacties.
Vraag hen na de beelden hoe ze zich voelen en wat het nieuws met hen doet.
Wat met pubers?
Grotere kinderen zitten ook met vragen en durven verkeerde conclusies trekken waardoor ze bang worden.
Luister naar hun zorgen en geef hen correcte informatie.
Hoe reageer je wanneer je kind plots ‘oorlogje’ speelt?
Oorlogje spelen kan. Voor kinderen is dit een uitlaatklep.
Observeer hen tijdens hun spel en luister goed hoe ze in hun spel opgaan.
Nadien kan je er eventueel een gesprek over voeren.
Durf het onderwerp ‘oorlog’ ter sprake brengen.
Stel je kind gerust.
Observeer ze en grijp in wanneer je voelt dat ze verkeerde conclusies trekken.
Lies Scaut is psychotherapeute en specialiseerde zich in de doorwerking van acute en chronische verlieservaringen. Zij werkt als rouwtherapeute in de schoot van De Weg Wijzer (www.dewegwijzer.org), Centrum voor trauma- en rouwbegeleiding. Zij volgde haar opleiding tot rouwtherapeute bij Context, Centrum voor Relatie- en Gezinstherapie UZ Leuven o.l.v. Prof dr Peter Rober en dr An Hooghe, en, bij het Portland Institute (USA) o.l.v. dr Robert Neimeyer. Door middel van jarenlange ervaring in acute opvang van kinderen en jongeren n.a.v. collectieve urgenties en rampen, en, naar aanleiding van crisissituaties op scholen specialiseerde zij zich tevens in het creatief werken met kinderen en jongeren, zowel individueel als in groep. Zij is de coördinator van het Postgraduaat Rouw- en Verliescounselor aan de Hogeschool PXL en een veelgevraagd spreker op congressen, studiedagen en trainingen in binnen- en buitenland. Naast auteur van de boeken ‘DoodGewoon – Kinderen begeleiden bij rouw’ (LannooCampus), ‘Dappere Daan’ (Clavis) en ‘Dood zijn, is dat voor altijd?’ (Pelckmans) is zij co-auteur van verschillende boeken rond rouw en trauma.
Samen met haar man, psycholoog Eric de Soir, schreef ze na de aanslagen van 2016 een boek om kinderen te helpen met angst en terreurdreiging om te gaan.
Wil je Lies contacteren, dan kan dit via deze link